Dane statystyczne alarmują – 14% polskich dzieci oraz młodzieży w wieku od 12 do 19 lat jest narażone na wykluczenie transportowe. Informacje te pochodzą z raportu zatytułowanego „Wykluczenie transportowe dzieci i młodzieży w Polsce”, która została opracowana przez UNICEF Polska i zawarta na konferencji prasowej w Centrum Prasowym PAP dnia 16 października. Z braku odpowiednich środków transportu wynikają poważne konsekwencje, takie jak ograniczenia w wyborze placówki edukacyjnej czy utrudnienia w utrzymaniu relacji towarzyskich.
Pan Radek, który swego czasu porzucił miasto na rzecz życia na wsi, opowiada o swoim doświadczeniu. Jego marzeniem było prowadzenie spokojnego życia na łonie natury, więc razem z żoną postawili dom na wsi. To idylliczne miejsce stało się jednak źródłem problemów, kiedy na świat przyszły ich dzieci. Stale musieli je wozić do szkoły, na dodatkowe zajęcia czy spotkania towarzyskie. W końcu żona musiała rzucić pracę, aby pełnić rolę osobistego kierowcy dla dzieci, co często oznaczało, że większość dnia spędzała w samochodzie.
Mimo spełnienia swoich marzeń o życiu na wieś, pan Radek zdał sobie sprawę z trudności, jakie niesie to dla ich dzieci. Jego synowie nie mieli rówieśników w swojej wiosce, a wszyscy ich przyjaciele mieszkali w mieście. To oznaczało, że nie mogli nawiązywać spontanicznych relacji z rówieśnikami, które były możliwe dla ich rówieśników mieszkających w mieście. Pan Radek i jego żona musieli je wozić na spotkania ze znajomymi, co dostarczało im poczucia skazania swoich dzieci na wykluczenie społeczne.
Na pytanie, dlaczego nie zdecydował się na to, aby jego dzieci korzystały z komunikacji miejskiej do dojazdu do szkoły, odpowiedział, że początkowo był to problem ze względu na ich wiek. Później natomiast problemem okazała się niewystarczająca częstotliwość kursowania autobusów.